Elasmucha grisea:
Długość ciała 6.0-9.5 mm. Pokrojem i ubarwieniem zbliżone do E. fieberi, często jednak w ubarwieniu pojawia się więcej koloru zielonego i czerwonego. Punktowanie górnej strony ciała wyraźnie rzadsze niż u E. fieberi. Czułki zazwyczaj takiego koloru jak reszta ciała, rzadko ciemniejsze. Boczne rogi przedplecza słabo wystające poza krawędź półpokryw. Ciemna sercowata plama w nasadowej połowie tarczki zazwyczaj dobrze widoczna. Górna krawędź segmentu genitalnego samca z płytkim wcięciem; gonokoksyt gonopoditu VIII segmentu samicy mniejszy niż u poprzedniego gatunku, prawie lak szeroki jak długi. Gatunek eurosyberyjski, w Polsce pospolity, żyje głównie na brzozach, czasami także na olchach. Zimują osobniki dorosłe. Po złożeniu jaj (zazwyczaj w czerwcu) samica opiekuje się nimi (ochrania je swoim odwłokiem). Młode larwy trzymają się razem w grupie i chowają pod odwłok samicy. Samica, oprócz jaj ochrania także larwy I i II stadium. ale rzadko dożywa do czasu pojawienia się III stadium larwalnego. W IV i V stadium larwy skupione są jeszcze w jednym miejscu, rozpraszają się dopiero przed ostatnim linieniem i pojawieniem się imagines. Pierwsze osobniki dorosłe mogą pojawiać się czasami już na początku sierpnia, a ostatnie można spotkać jeszcze nawet pod koniec września.

Na podstawie:
Lis B., Lis J.A. 1998. Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Zeszyt 13. Puklicowate - Acanthosomatidae, żółwinkowate - Scutelleridae. Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Toruń, nr 154 serii kluczy, 34 ss.