Anthocoris sarothamni:
Ubarwienie od jasnobrązowego do czarnego. Czułki dłuższe niż głowa i przedtułów razem wzięte; II człon nieznacznie dłuższy lub prawie równy diatone; proporcje kolejnych członów czułków: 6-18-10-12; ubarwienie czułków jednorodne, czarno-brązowe (u ciemnych okazów) lub jaśniejsze brązowe (w przypadku bladych okazów). Półpokrywy błyszczące, z nieco tylko nieco mniej błyszczącymi partiami wzdłuż clavusa.
Długość: 3,2-3,75 mm.
Gatunek związany głównie z Sarothamnus scoparius, ale znajdowany również na innych roślinach między innymi z rodziny Genistae (np. Genista baetica, Calycotome villosa); może z łatwością opuścić swój normalny biotop i dotrzeć do sąsiednich drzew (odławiany z Quercus, Pinus). Hibernacja odbywa się w strąkach żarnowca miotlastego lub pod korą pobliskich drzew.
Péricart (1972) dzieli przedstawicieli rodzaju na 4 grupy.
1) Grupa nemorum: półpokrywy całkowicie błyszczące, lekko owłosione; czułki stosunkowo długie; brak sklerotyzacji w tylnej części II sternitu; paramery samca w kształcie płetwy. W Polsce dwa gatunki: A. nemorum i A. limbatus.
2) Grupa nemoralis: półpokrywy matowe, z wyjątkiem egzokorium i kliniku, które są błyszczące; dość rozwinięta owłosienie; tylna część II sternitu z dwiema podłużnymi zesklerotyzowanymi bruzdami (fałdy błoniaste); paramery samca sierpowate, bez ząbków. W Polsce jeden gatunek: A. nemoralis.
3) Grupa gallarum-ulmi: półpokrywy o zmiennym połysku; sternit II jak w grupie nemoralis; paramery samca sierpowate, bez ząbków. W Polsce dwa gatunki: A. gallarum-ulmi, A. amplicollis.
4) Grupa confusus: półpokrywy o zmiennym połysku, bez wyraźnego kontrastu; sternit II jak w grupie nemoralis; paramery samca sierpowate, zawsze z ząbkami; grupa bardzo homogeniczna. W Polsce cztery gatunki: A. confusus, A. minki, A. simulans, A. sarothamni.
Paramery (za Péricart J. 1972):
Na podstawie:
Péricart J. 1972. Hemipteres. Anthocoridae, Cimicidae et Microphysidae de l'Ouest-Palearctique. Faune de l'Europe et du Bassin Mediterraneen 7. Masson et Cie. Paris: 402 ss.
