Xylocoris formicetorum:
Najmniejszy z krajowych przedstawicieli rodzaju. Półpokrywy bladożółte, czasami z lekko przyciemnionymi krawędziami zewnętrznymi lub clavusem wzdłuż tarczki; membrana biała, przezroczysta; ujście gruczołu zapachowego wysklepione pod kątem 120 stopni; szczeliny grzbietowo-brzuszne widoczne do połowy tergitu III; środkowe, a zwłaszcza tylne golenie, oprócz kolców, z na wpół wyprostowanymi włoskami, krótszymi lub co najwyżej tak długimi jak średnica goleni. Długość: 1,5-1,8 mm. Żyje w mrowiskach. Jest uznawany za gatunek ściśle myrmekofilny, a nawet jedyny Palearktyczny przedstawiciel rodziny Anthocoridae, który można w ten sposób zakwalifikować. Prawie zawsze był zbierany z mrowisk lub w ich bezpośrednim sąsiedztwie.

Na podstawie:
Péricart J. 1972. Hemipteres. Anthocoridae, Cimicidae et Microphysidae de l'Ouest-Palearctique. Faune de l'Europe et du Bassin Mediterraneen 7. Masson et Cie. Paris: 402 ss.