Aradus betulae:
Ciało wydłużone, 6,5-11,0 mm długości (samce wyraźnie mniejsze od samic), w żółte, brązowe oraz czarne plamy różnej wielkości. Głowa długa, z silnie wydłużonym nadustkiem; drugi człon czułków brązowy z jasnymi i ciemnymi nieregularnymi plamami, trzeci człon cały ciemny lub w górnej swej części (czasami do 2/3) jasny, człon czwarty czarny lub ciemnobrązowy, wyraźnie ciemniejszy od pozostałych; drugi człon czułków około 3 razy (3,1-3,3) dłuższy od członu trzeciego. Przedplecze w swej części środkowej ciemne; jego części boczne, a czasami również tylna część dysku wyraźnie jaśniejsze, często białawożółte. Boczne krawędzie przedplecza z wyraźnymi, dużymi zębami, tylna krawędź głęboko wcięta na wysokości podstawy tarczki; żeberka na dysku przedplecza wysokie, silnie rozwinięte na całej swej długości. Tarczka wydłużona, jej boczne krawędzie w nasadowej połowie równoległe; powierzchnia dysku z podłużnym środkowym żeberkiem oraz wyraźną środkową wypukłością. Półpokrywy jasne w czarne i brązowe nieregularne plamy, część nasadowa półpokryw silnie rozszerzona w części nasadowej; żyłka środkowa (M) w membranie umiejscowiona bliżej żyłki łokciowej (Cu), a dalej od żyłki szprychowej (R). Odwłok niezbyt szeroki, u samic silnie zwężający się na końcu, jego górna strona w nieregularne jasne i ciemne plamy, odnóża brązowe, szczytowe części ud oraz plamy na goleniach wyraźnie jaśniejsze. Gatunek palearktyczny, w Polsce znany z licznych stanowisk rozrzuconych prawie na całym jej terytorium. Najczęściej spotykany na hubach porastających pnie brzóz, chociaż czasami odławiany także na innych drzewach liściastych.

Na podstawie:
Lis J.A. 2001. Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera, zeszyt 11. Korowcowate (rozwłakowate) - Aradidae. Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Toruń, nr 162 serii kluczy, 72 ss.