START (HOME)        WYKAZ GATUNKÓW (CHECKLIST)        IKONOGRAFIA (ICONOGRAPHY)        ROZMIESZCZENIE (DISTRIBUTION)        PROGRAMY (TOOLS)        PIŚMIENNICTWO (LITERATURE)        METODYKA (METHODS)        LINKI (LINKS)        O PROJEKCIE (ABOUT)

Aradidae   >>   Aradus brevicollis


Aradus brevicollis:
Ciało zarówno u samców, jak i u samic wydłużone, tylko nieznacznie owalne, jego długość 7,5-10,0 mm. Ubarwienie od ciemnobrązowego, przez brązowoczarne do prawie całkowicie czarnego; dwa pasy na goleniach oraz tylne części segmentów odwłoka, a czasami również plamy przy membranie wyraźnie jaśniejsze, żółtobrązowa lub białożółte. Głowa wydłużona, czułki jednolicie ubarwione, niezbyt długie, stosunkowo grube, drugi człon tylko nieznacznie (1,2-1,3 razy) dłuższy od trzeciego, w swej środkowej części nieco zwężony. Przedpłecze ubarwione jednolicie, bez jaśniejszych plam, kalusy zawsze czarne, bez urzeźbienia; jego boczne części bardzo silnie rozszerzone i odstające na boki, w swej części środkowej zazwyczaj szersze od szerokości nasady półpokryw; dysk przedplecza z czterema podłużnymi niskimi żebrami, dwa środkowe widoczne na całej długości, dwa boczne dobrze widoczne rozwinięte tylko w swej tylnej części; boczne krawędzie przedplecza z drobnymi ząbkami, wśród których często trafia się kilka większych; tylna krawędź wyraźnie głęboko wcięta na szerokość podstawy tarczki. Tarczka wydłużona, stosunkowo wąska, jej powierzchnia w części nasadowej wyniesiona do góry. Półpokrywy rozszerzone na boki u nasady, wyraźnie zwężające się ku tyłowi; korium jednobarwne, czasami z kilkoma mniej lub bardziej wyraźnymi jaśniejszymi plamami przy międzykrywce; błonka półpokryw wąska, tego koloru co korium, rzadko z drobnymi, ledwo widocznymi jaśniejszymi plamkami. Górna strona odwłoka dwubarwna z jasnymi plamami w tylnobocznych kątach segmentów, a czasami również przy półpokrywach. Odnóża z białożółtymi lub źółtobrązowe przepaskami na goleniach. Gatunek transpalearktyczny, o słabo poznanej biologii; najczęściej spotykany w dużych, starych kompleksach leśnych pod korą pni drzew iglastych (Picea, Pinus) porośniętych przez grzyby, chociaż odławiano go również na sągach drzew liściastych (Fagus silvaticus, Populus tremula).




Na podstawie:
Lis J.A. 2001. Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera, zeszyt 11. Korowcowate (rozwłakowate) - Aradidae. Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Toruń, nr 162 serii kluczy, 72 ss.


Copyright: Grzegorz Gierlasiński. 2013-2021.