Mezira tremulae:
Długość ciała 7,5-9,3 mm. Górna strona pokryta krótkimi, jasnymi włoskami, zazwyczaj zakrzywionymi na końcu. Pierwszy człon czułków masywny, charakterystycznie rozdwojony na końcu (cecha widoczna przy oglądaniu z boku); drugi człon czułków w swej części nasadowej zagłębiony w rozdwojeniu pierwszego członu, wyraźnie masywniejszy i krótszy od członu trzeciego. Zewnętrzna krawędź nasady czułków z dużym kolcem, sięgającym czasami nawet za połowę długości pierwszego członu. Tylna część głowy bezpośrednio za oczami z silnie wystającymi na boki zębami. Przedplecze w wyraźną podłużną bruzdą w środku, dzielącą je na część przednią i tylną, z których przednia posiada cztery dobrze widoczne wypukłości. Powierzchnia tarczki poprzecznie bruzdkowana, z wyraźnie wyniesionym podłużnym żebrem biegnącym przez jej środek. Część skórzasta półpokryw podzielona na clavus, meso- i exocorium, rozszerzona u nasady; błonka półpokryw jaśniejsza od reszty ciała, z dużą ilością wyraźnie widocznych, rozgałęziających się żyłek, przylegająca do środkowej, gładkiej części tergitów. Gatunek eurosyberyjski, odławiany wyjątkowo rzadko ze względu na fakt, że żyje pod korą bardzo starych drzew (zarówno liściastych, jak i iglastych) oraz w ich próchniejącym lub gnijącym drewnie.

Na podstawie:
Lis J.A. 2001. Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera, zeszyt 11. Korowcowate (rozwłakowate) - Aradidae. Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Toruń, nr 162 serii kluczy, 72 ss.