Berytinus hirticornis:
Formy silnie wydłużone (długość ciała 7-11 mm). Ubarwienie żółtawobeżowe. Zgrubienia pierwszego członu czułków i ud czasem nieznacznie ciemniejsze, brązowawe, czwarty człon czułków czarny, dwa ostatnie człony stóp brązowe. Wyrostek czołowy trójkątny, bardzo duży. Włoski na czułkach 2-3 razy dłuższe niż średnica członów. Półpokrywy z rzędami krótkich, sztywnych włosków wzdłuż żyłek graniczących z błonką. Błonka zwykle z ciemniejszymi plamami pomiędzy żyłkami, jej szczyty zwężone. Włosy na odnóżach rozmaicie wykształcone, niekiedy ich brak. Występuje w Europie Zachodniej, basenie Morza Śródziemnego i środkowej Azji. Wyróżnia się trzy podgatunki, z których tylko nominatywny występuje i Polsce. Bardzo rzadko odławiany, znany z kilku stanowisk na południu kraju.

Na podstawie:
Lis B. 2007. Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera, zeszyt 9. Płaszczyńcowate - Piesmatidae, smukleńcowate - Berytidae, kowalowate - Pyrrhocoridae. Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Toruń, nr 171 serii kluczy, 33 ss.