Arenocoris fallenii:
Wierzch ciała barwy od jasno- do ciemnobrązowej, miejscami czarny; spód brunatny. Powierzchnia całego ciała (z wyjątkiem półpokryw), pokryta licznymi guzkami. Kolce u nasady czułków wyraźne, skierowane do przodu i silnie zagięte do wewnątrz. Nadustek szeroki. Trzy pierwsze człony czułków barwy ciała, czwarty czarny; pierwszy człon pokryty licznymi guzkami; drugi węższy niż pierwszy. Przedplecze trapezoidalne, u niektórych osobników w części środkowej czarne; przednie i tylne kąty przedplecza tępe; krawędź boczna nieregularna z wyraźnymi odstającymi guzkami. Przedplecze rozszerzone w 1/3 swojej długości od podstawy z dwoma dobrze wykształconymi białymi pasami narośli przypominającymi pęcherzyki. Tarczka lekko wklęsła, podzielona podłużnym żeberkiem na dwie równe części; krawędzie boczne ciemniejsze od części środkowej; szczyt zaokrąglony, jasny lub ciemny. Membrana szara, jej żyłki białe z czarnymi przebarwieniami. Segmenty listewki odwłoka dwubarwne: ciemne przy przedniej i tylnej krawędzi z jasną wstawką między nimi. Odnóża barwy ciała. Długość ciała 6-6,5 mm. Występuje na terenach suchych i dobrze nasłonecznionych, pokrytych niezbyt gęstą roślinnością. Podstawową rośliną pokarmową jest iglica, ale gatunek ten znajdowany jest również pod janowcem barwierskim, żarnowcem, wrzoścem, wrzosem, farbownikiem, nicennicą, kocankami piaskowymi, wilczomleczem, macierzanką, bylicą polną, śliwą tarniną. Niekiedy larwy żerują na lucernie nerkowatej i kolczasto-strąkowej, koniczynie polnej i różnoogonkowej, oraz pięciorniku.



Uwagi do rozmieszczenia:
Stanowisko z Uzarzewa (Kasprowicz 1963) odnosi się w rzeczywistości do Bathysolen nubilus (Gierlasiński 2024).

Na podstawie:
Lis B., Stroiński A., Lis J.A. 2008. Coreoidea: Alydidae, Coreidae, Rhopalidae, Stenocephalidae. Heteroptera Poloniae 1: 157 ss.