Leptoglossus occidentalis:
W ubarwieniu ciała przeważają barwy brązowoczerwona i brązowożółta; w przedniej części przedplecza występują dwie żółtawe plamy pokryte drobnymi czarnymi plamkami; nasadowe części półpokryw żółtawe; dystalne odcinki głównych żyłek na korium jasne, białawe, tworzą charakterystyczny rysunek przypominający literę H; membrana brązowa lub brązowoczarna. Całe ciało pokryte delikatnymi, jasnymi włoskami, szczególnie długimi w przedniej części przedplecza i na tarczce.
Głowa wydłużona pomiędzy czułkami, brązowa lub czarna, z trzema jaśniejszymi, podłużnymi pasami: dwa żółtawe pasy biegnące po bokach głowy (czasem krótkie, sięgające najwyżej do oczu) i czerwonawy pas biegnący środkiem wzdłuż całej głowy. Czułki długie i cienkie; I człon cylindryczny i wyraźnie łukowato wygięty na zewnątrz, żółtobrązowy z podłużnym, czarnym pasem od strony grzbietowej, pokryty sztywnymi, sterczącymi włosami; II człon (najdłuższy, żółtobrązowy) i III człon (nieco jaśniejszy od poprzedniego, ale z wyraźnie ciemniejszym szczytem) cylindryczne i pokryte krótkimi, sztywnymi włoskami; człon IV wydłużony, wrzecionowaty, brązowy lub czerwonobrązowy, pokryty bardzo krótkimi, jasnymi włoskami. Rostrum długie, sięga do środka IV sternitu, żółtobrązowe, na szczycie ciemniejsze.
Przedplecze trapezoidalne, wyraźnie rozszerzone w tylnej części; jego tylnoboczne kąty zaokrąglone, a tylna krawędź tworzy łagodny łuk. Tarczka trójkątna o zaostrzonym, żółtym szczycie, brązowa lub czarna w części nasadowej, a jaśniejsza, żółtobrązowa w części szczytowej.
Odnóża wydłużone, pokryte włosami dwóch typów: włosami krótkimi, ciemnymi, sztywnymi i lekko odstającymi, oraz włosami długimi, delikatnymi, jasnymi, silnie odstającymi. Uda I i II pary odnóży brązowe, zaopatrzone na szczycie (zarówno po stronie zewnętrznej, jak i wewnętrznej) w 1-2 niewielkie kolce; uda III pary odnóży, również brązowe, wyraźnie zgrubiałe, w części szczytowej z 6-7 kolcami (po stronie wewnętrznej) i 3-4 kolcami (po stronie zewnętrznej). Golenie I i II pary odnóży cylindryczne, żółte, z brązowawymi obrączkami na szczycie i u nasady, oraz z ciemniejszą obrączką nieco powyżej środka. Podobnie ubarwione są golenie odnóży III pary, z rozszerzeniami przypominającymi blaszkę liścia (rys. 3); blaszki te, ubarwione żółtawo z ciemnobrązowymi lub brązowoczerwonymi, nieregularnymi plamami, zaopatrzone są w kilka drobnych kolców mieszczących się na tylnej krawędzi. Stopy żółtobrązowe, pazurki czarne. Długość ciała około 20 mm. Brzuszna strona odwłoka żółtoczerwona z drobnymi, czarnymi (niekiedy zlewającymi się) plamkami. Boczna listewka odwłoka o łukowatych krawędziach, wyraźnie dwubarwna: żółtawa z dużymi czerwonobrązowymi plamami.
Gatunek zawleczony do Europy w 1999 roku, prawdopodobnie z transportami sadzonek drzew iglastych, kiedy to znaleziono go w różnych regionach północnych Włoch. Następnie w bardzo szybkim tempie rozprzestrzenił się na całem kontynencie.
W warunkach naturalnych zarówno nimfy, jak i osobniki dorosłe spędzają okres letni na sosnach i innych drzewach iglastych, wysysając niedojrzałe szyszki i igły, powodując w ten sposób ich stopniowe zamieranie. Jesienią, zazwyczaj we wrześniu i na początku października pluskwiaki zaczynają szukać schronienia na okres zimy i na miejsca hibernacji wybierają zwykle ludzkie domostwa, gdzie mogą pojawiać się w bardzo dużej liczbie.

Na podstawie:
Lis B., Stroiński A., Lis J.A. 2008. Coreoidea: Alydidae, Coreidae, Rhopalidae, Stenocephalidae. Heteroptera Poloniae 1: 157 ss.