Thyreocoris scarabaeoides:
Długość ciała 2,5-4,5 mm. Czułki, kłujka, stopy i brzegi odwłoka ciemnobrązowe, reszta ciała czarna lub brązowoczarną. Głowa stosunkowo szeroka, nadustek zakryty przez policzki. Przedplecze z wyraźnie wyniesionymi przedniobocznymi kątami, które zakrywają tylne części jego bocznych listewek. Tarczka szeroko zaokrąglona na końcu, zakrywająca przynajmniej cztery piąte długości odwłoka. Korium małe, ale wyraźnie widoczne; membrana jasna, zazwyczaj biaława lub jasnobrązowa. Płaszczyzny parowania (ewaporatoria) na śród- i zatułowiu wyraźnie widoczne, duże i matowe; kanał wyprowadzający przy otworze gruczołu zapachowego wąski i wydłużony, dochodzi prawie do brzegu ewaporatorium. Odwłok gęsto punktowany, szczególnie w częściach bocznych, środek prawie całkowicie bez punktów. Gatunek rozpowszechniony w całej Europie (oprócz dalekiej północy), zachodniej części Azji i północnej Afryce.
Występuje na suchych i nasłonecznionych łąkach, murawach kserotermicznych oraz na wydmach i piaszczystych ugorach, chociaż można go również spotkać przypadkowo w bardziej wilgotnych siedliskach. Przebywa zazwyczaj na ziemi lub u nasady łodyg roślin z rodzajów Thymus, Ononis, Ranunculus, Hypericum i Gypsophila.
Osobniki dorosłe są polifagami, natomiast larwy ograniczają swoje pożywienie do jednej rośliny żywidelskiej, a mianowicie fiołka trójbarwnego Viola tricolor. Gatunek ma jedno pokolenie w roku, a zimują osobniki dorosłe. Imago nowego pokolenia można spotkać już od połowy czerwca.

Na podstawie:
Lis J.A., Lis B., Ziaja D.J. 2012. Pentatomoidea. Część 1: Plataspidae, Thyreocoridae, Cydnidae, Acanthosomatidae, Scutelleridae. Heteroptera Poloniae 2: 145 ss.