Dicyphus errans:
Ciało zbudowane podobnie jak u poprzedniego gatunku ale zdecydowanie ciemniejsze. Głowa ciemnobrązowa, czasami prawie czarna, jaśniejsza jedynie w części przylegającej do obrączki przedplecza i wewnętrznych krawędzi oczu. Pierwszy człon czułków czerwonawy do prawie zupełnie czarnego jaśniejszy w części nasadowej i wierzchołkowej. Drugi człon czułków ciemnobrązowy lub czarny, jasny jedynie w części nasadowej i czasami jaśniejszy w środku. Trzeci i czwarty człon ciemny. Przedni płat przedplecza tylko 1,5 raza tak szeroki jak obrączka apikalna. Przedplecze, tarczka śródtułowia i tarczka od jasnego lub częściowo brązowego do niemal całkowicie czarnego. Półpokrywy jasne, lekko przyciemnione do ciemnobrązowych, prześwitujące, nasady włosków ciemne, nad klinikiem brązowe lub prawie czarne plamy, klinik zwykle wyraźnie przyciemniony w części wierzchołkowej. Odnóża jasne, czasami nieco przyciemnione, uda z brązowymi punktami. Gatunek znany z wielu krajów Europy. Związany troficznie z wieloma rodzajami roślin zielnych jak np. Geranium, Salvia, Stachys, Ononis i inne. Poluje także na mszyce i inne drobne owady, często spotykany w zbiorowiskach ruderalnych. Gatunek ma jedno pokolenie w roku i w Polsce zimuje w stadium jaja, imago spotykamy do czerwca do września. Występuje wyłącznie jako forma makropteryczna. Długość ciała samców i samic 4,8-5,1 mm.

Na podstawie:
Gorczyca J., Herczek A. 2008. Tasznikowate - Miridae. Podrodziny: Bryocorinae, Orthotylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18(6c): 75 ss.