START (HOME)        WYKAZ GATUNKÓW (CHECKLIST)        IKONOGRAFIA (ICONOGRAPHY)        ROZMIESZCZENIE (DISTRIBUTION)        PROGRAMY (TOOLS)        PIŚMIENNICTWO (LITERATURE)        METODYKA (METHODS)        LINKI (LINKS)        O PROJEKCIE (ABOUT)
PLUSKWIAKI ŚWIATA (TRUE BUGS OF THE WORLD)

Miridae   >>   Dicyphus pallicornis (Fieber, 1861)



Gatunki należące do podrodzaju Dicyphus są stosunkowo trudne do oznaczania. Dużym ułatwieniem przy ich identyfikacji jest kształt lewej paramery. Identyfikacja samic na podstawie cech metryczny może nie być możliwa.

Dicyphus pallicornis:
Ciało od jasnoszarego do brązowego, pokryte gęstymi, bardzo krótkimi włoskami, których długość jest krótsza od średnicy goleni, Głowa jasna, czasami przyciemniona często z brązowymi plamami przylegającymi do zewnętrznej krawędzi oka. Na wierzchu głowy charakterystyczny brązowy "chromosomowy" wzór. Ryjek sięga środkowej pary bioder, pierwszy człon czułków jasny z ciemnymi obrączkami w części nasadowej i wierzchołkowej lub ciemny, drugi człon czułków cały jasny lub też przyciemniony w części nasadowej. Trzeci i czwarty człon zwykle jasne. Przedplecze i obrączka apikalna zmiennie ubarwione, jasnoszare do ciemnobrązowego rzadko jednobarwne. Tarczka śródtułowia czasami lekko pomarańczowa lub brązowa, tarczka brązowawa z jaśniejszym wzorek barwnym. Półpokrywy szare do brązowych, prześwitujące, korium z ciemniejszą plamą nad klinikiem, klinik jasny, prześwitujący z brązowym wierzchołkiem. Odnóża jasne, brązowe plamki na udach małe i nieliczne. Przedstawiciele tego gatunku wykazywani są z nielicznych krajów Europy, oraz Algierii i Maroka. Gatunek zawleczony został również do Ameryki Północnej. Związany z naparstnicą purpurową (Digitalis purpurea), prawdopodobnie monofag. Często występuje w dużej liczbie osobników i może czynić szkody na plantacjach naparstnicy purpurowej. Gatunek w Polsce ma prawdopodobnie jedno pokolenie w roku i zimuje w stadium imago, które pojawia się w lipcu. W innych krajach Europy zimuje we wszystkich stadiach, więc możliwe, iż takie przypadki zdarzają się w Polsce. Długość ciała samców makropterycznych 3,5-3,9 mm, brachypterycznych 2,6-3,0 mm, długość ciała samic makropterycznych 3,8-4,1 mm, brachypterycznych 2,7-4,0 mm.




Na podstawie:
Gorczyca J., Herczek A. 2008. Tasznikowate - Miridae. Podrodziny: Bryocorinae, Orthotylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18(6c): 75 ss.


Copyright: Grzegorz Gierlasiński. 2013-2023.