Globiceps sphaegiformis:
Ciało jednolicie ciemne, zwykle czarne, z charakterystycznymi rzędami poprzecznych srebrnych, łuskowatych włosków na półpokrywach, nad klinikiem i w środku półpokrywy przy końcu międzykrywki. Kępki takich włosków są też na przedpleczu i tarczce, (włoski łatwo wypadają u osobników zbyt długo przetrzymywanych w fiolkach). Głowa pokryta krótkimi, stosunkowo grubymi, sterczącymi włoskami, u samców ciemię prawie płaskie, oczy przylegają do brzegu przedplecza, szerokość głowy znacznie mniejsza od długości tylnego brzegu przedplecza. U samic głowa duża, okrągła, o stosunkowo małych oczach, wyraźnie oddalonych od brzegu przedplecza. Szerokość głowy równa lub nieznacznie mniejsza niż długość tylnego brzegu przedplecza. Pierwszy człon czułków żółtawy lub brązowawy, prawie cylindryczny, drugi człon ciemnobrązowy lub czarny, pokryty gęstymi, krótkimi włoskami, rozszerzający się w części wierzchołkowej (wyraźniej u samic). Trzeci człon cienki, brązowy, cylindryczny, czwarty cienki, brązowy, bardzo krótki. Ryjek brązowy, bardzo cienki, sięga środkowej pary bioder. Przedni płat przedplecza bardzo wąski, węższy niż szerokość głowy (szczególnie u samic), krótki z wąskimi, wyraźnie wyniesionymi poduszeczkami. Tylny płat wyraźnie się rozszerzający. Tarczka śródtułowia i tarczka stosunkowo małe. Półpokrywy pokryte ciemnymi, gęstymi, przylegającymi włoskami (oprócz rzędów włosków srebrzystych), brzeg półpokryw nieco wklęsły w części środkowej, klinik szeroki, wyraźny, zarówno samce jak i samice makropteryczne. Membrana szara i ciemnoszara, użyłkowanie ciemne, słabo widoczne. Odnóża brązowawe, biodra i krętarze często jaśniejsze, uda czasami nabiegłe czerwonawo lub ciemnobrązowe, golenie i stopy brązowe, tylne golenie zwykle ciemniejsze od przednich i środkowych, stopy brązowe, czasami jaśniejsze z przyciemnionym ostatnim członem. Spodnia strona ciała czarna lub brązowa, błyszcząca, z kępkami srebrnych włosków na śródtułowiu. Związany z krzewami, rzadziej drzewami liściastymi (Corylus, Rhamnus, Prunus, Quercus), zoofitofag, poluje również na drobne owady. Preferuje ciepłe, nasłonecznione biotopy, osobniki dorosłe spotykamy zwykle od końca czerwca do połowy sierpnia. Gatunek ma jedno pokolenie w roku, zimuje w stadium jaja. Długość ciała samców 5,8-6,3 mm, długość ciała samic 4,8-5,5 mm.

Rysunki za Gorczyca, Herczek 2008; paramery:

Na podstawie:
Gorczyca J., Herczek A. 2008. Tasznikowate - Miridae. Podrodziny: Bryocorinae, Orthotylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18(6c): 75 ss.
Gorczyca J. 2007. A catalogue of plant bugs (Heteroptera: Miridae) of Polska. Part I. Subfamilies: Isometopinae, Deraeocorinae, Bryocorionae, Orthotylinae, Phylinae. Catalogus faunae Poloniae, Warszawa, 216 ss.
Wagner E., Weber H.H. 1964. Faune de France, tom 67. Heteropteres Miridae. Paris, 593 s.