Halticus apterus:
Ciało czarne, błyszczące, pokryte delikatnymi, krótkimi włoskami. Głowa czarna z mniej lub bardziej wyraźnie zaznaczoną, żółtą plamą przylegającą do wewnętrznego brzegu oka. Czułki jasnożółte, cienkie, jedynie część wierzchołkowa trzeciego i czwarty człon, u niektórych osobników przyciemnione. Ryjek krótki sięga środkowej pary bioder. Przedplecze i tarczka jednolicie czarne, skrzydła pierwszej pary wykształcone zwykle w formie pokryw, nie zakrywają końcowych segmentów odwłoka, rzadko występują też formy makropteryczne i wówczas membrana jest szara lub szarobrązowa, użyłkowanie niewyraźne. Biodra czarne, uda ciemne w części nasadowej, jasne w wierzchołkowej. Tylne uda jasne jedynie na samym wierzchołku, golenie jasne, z jasnymi włoskami i kolcami, stopa jasna jedynie ostatni człon brązowy. Brzuszna strona ciała czarna, błyszcząca. Gatunek szeroko rozprzestrzeniony, znany z prawie wszystkich krajów Europy, Algierii oraz Armenii, Gruzji, Północnego Terytorium Chin, Kazachstanu, Kirgizji, Turcji, Wschodniej i Zachodniej Syberii. Zawleczony również został do Ameryki Północnej. W Polsce bardzo pospolity spotykany w całym kraju. W Europie występuje podgatunek nominatywny. Zasiedla ciepłe, nasłonecznione biotopy, polifag, związany z wieloma rodzajami roślin zielnych z rodzin Fabaceae (Anthyllis, Lathyrus, Lotus, Medicago, Ononis, Trifolium, Vicia), Rubiaceae (Asperula, Galium) oraz Scrophulariaceae (Odontites). Może być wektorem roślinnych wirusów i powodować szkody w uprawach. Gatunek ma w Polsce prawdopodobnie jedno pokolenie w roku, owady dorosłe występują od czerwca do końca sierpnia, zimują w postaci jaja. Długość ciała od 2,0-3,5 mm.

Rysunki za Gorczyca, Herczek 2008; paramery w rodzaju Halticus:

Na podstawie:
Gorczyca J., Herczek A. 2008. Tasznikowate - Miridae. Podrodziny: Bryocorinae, Orthotylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18(6c): 75 ss.
Wagner E., Weber H.H. 1964. Faune de France, tom 67. Heteropteres Miridae. Paris, 593 s.