Halticus saltator:
Ciało czarne, błyszczące, pokryte delikatnymi, długimi włoskami, jedynie głowa miejscami mniej lub bardziej żółtawa. Ciemię nieco wklęsłe z tylnym brzegiem zaostrzonym, czułki cienkie, niemal cylindryczne, żółte, jedynie trzeci i czwarty człon czasami nieco przyciemnione. Nadustek często przyciemniony, ryjek gruby, krótki, sięga środkowej pary bioder. Przedplecze czarne, poduszeczki bardzo małe, tarczka bardzo mała, jednolicie czarna, półpokrywy owalne, klinik (u form makropterycznych) bardzo duży, szeroki. Membrana szara, użyłkowanie zwykle niewyraźne. Tylne i środkowe biodra czarne, przednie zwykle jasne, żółte, golenie i stopy z reguły jasne, żółte, jedynie ostatni człon stopy przyciemniony. Tylne uda czarne za wyjątkiem samego wierzchołka, który jest. żółtawy lub żółtobiaławy. Brzuszna strona ciała czarna, błyszcząca. Gatunek znany z kilkunastu krajów Europy. W Polsce stosunkowo rzadki, wykazywany najczęściej z południowej części kraju. Związany troficznie z kilkoma rodzajami roślin zielnych (Cucumis, Althea, Calendula), prawdopodobnie wyłączny fitofag, Osobniki dorosłe występują w lipcu i sierpniu, gatunek ma jedno pokolenie w roku i zimuje w postaci jaja. Długość ciała osobników makropterycznych 2,5-3,0 mm, brachypterycznych 2,0-2,6 mm.

Rysunki za Gorczyca, Herczek 2008; paramery w rodzaju Halticus:

Na podstawie:
Gorczyca J., Herczek A. 2008. Tasznikowate - Miridae. Podrodziny: Bryocorinae, Orthotylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18(6c): 75 ss.
Wagner E., Weber H.H. 1964. Faune de France, tom 67. Heteropteres Miridae. Paris, 593 s.