Megalocoleus molliculus:
Ciało u samców wydłużone, u samic owalnie wydłużone, najczęściej jasne i jasnoszare, pokryte jasnymi i ciemnymi włoskami. Niekiedy wyróżnia się kilka odmian barwnych odbiegających od typowego zabarwienia. Czułki jasne, pokryte krótkimi i delikatnymi włoskami. Półpokrywy miejscami mogą być prześwitujące lub leż przyciemnione. Odnóża najczęściej jasne, uda czasami przyciemnione, golenie pokryte delikatnymi, ciemnymi włoskami oraz długimi, ciemnymi kolcami. Membrana jest jasna lub jasnoszara, użyłkowanie jasne, niezbyt wyraźnie zaznaczone. Gatunek bardzo szeroko rozprzestrzeniony, znany z prawie wszystkich krajów Europy. W Polsce bardzo pospolity, podawany z wielu stanowisk z całego kraju. Bardzo częsty w zbiorowiskach synantropijnych, zarówno ruderalnych jak i segetalnych. Bionomicznie związany z roślinami z rodziny Asteraceae najczęściej z rodzajów Centaurea, Artemisia, Tanacetum czy Achillea, ale spotykany też na Solidago. Dorosłe owady pojawiają się od lipca do września. Gatunek ma prawdopodobnie jedno pokolenie w roku i zimuje w stadium jaja. Długość ciała samców 4,0-5,2 mm, długość ciała samic 3,6-5,0 mm.

Fot. za Gorczyca 2004:

Na podstawie:
Gorczyca J. 2004. Tasznikowate - Miridae. Podrodzina Phylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18 (6b): 83 ss.
Wagner E., Weber H.H. 1964. Faune de France, tom 67. Heteropteres Miridae. Paris, 593 s.