Orthotylus flavinervis:
Ciało wydłużone, u samic nieco bardziej szerokie, zielone (u martwych, długo przechowywanych okazów żółtawe), błyszczące, pokryte delikatnymi, jasnymi włoskami. Głowa żółta, błyszcząca, pierwszy człon czułków żółty u samicy czasami lekko przyciemniony, ciemnobrązowy lub nawet czarny u samca, pozostałe człony u obu płci żółte, trzeci i czwarty człon często lekko przyciemnione. Ryjek żółtawy, sięga środkowej pary bioder. Poduszeczki przedplecza słabo wyodrębnione, przedplecze zielone, przedni płat najczęściej jaśniejszy czasami żółtawy. Tarczka zielona lub żółta, tarczka śródtułowia najczęściej żółta. Półpokrywy zielone czasami lekko żółtawe na obrzeżach i wierzchołku klinika. Membrana jasna lub jasnoszara, użyłkowanie wyraźne, żółte. Spodnia strona ciała jasnożółta, miejscami lekko nabiegła zielonkawo. Odnóża żółte często nabiegłe zielonkawo, ostatni człon stopy przyciemniony. Gatunek związany bionomicznie z drzewami z rodzaju Alnus, chociaż odławiany również rzadko z innych drzew liściastych. Prawdopodobnie zoofitofag, polujący również na owady i roztocza. Gatunek ma jedno pokolenie w roku i zimuje w stadium jaja, osobniki dorosłe spotykamy najczęściej w lipcu i sierpniu. Długość ciała 5,2-6,1 mm.

Rysunki za Gorczyca, Herczek 2008; męskich narządy kopulacyjne w rodzaju Orthotylus:

Na podstawie:
Gorczyca J., Herczek A. 2008. Tasznikowate - Miridae. Podrodziny: Bryocorinae, Orthotylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18(6c): 75 ss.
Wagner E., Weber H.H. 1964. Faune de France, tom 67. Heteropteres Miridae. Paris, 593 s.