Phoenicocoris obscurellus:
Ubarwienie jednolite, zmienne od jasnobrązowego do prawie czarnego, najczęściej spotykane są osobniki ciemnobrązowe. Ciało pokryte gęstymi włoskami, czułki i odnóża jasne, czasami lekko przyciemnione. Klinik stosunkowo duży, membrana ciemna z jasną plamą poniżej klinika, użyłkowanie brunatne lub jasne, niezbyt wyraźnie zaznaczone. Ryjek stosunkowo długi sięga ostatniej pary bioder. Drugi człon czułków długi znacznie dłuższy niż szerokość głowy. Ciemię 1,1 razy u samca, 1,5 razy u samicy tak długie jak średnica oka. Samce wyraźnie wydłużone, samice bardziej owalne, edeagus niewielki wydłużony (rys. 30). Gatunek szeroko rozpowszechniony, znany z wielu krajów Europy. W Polsce dość pospolity chociaż niezbyt często wykazywany. Osobniki dorosłe pojawiają się w czerwcu i lipcu na różnych drzewach i krzewach iglastych, najczęściej na gatunkach z rodzaju Pinus i Picea. Gatunek zimuje w stadium jaja i ma jedno pokolenie w roku. Długość ciała samców 3,3-3,5, długość ciała samic 2,4-2,9 mm.

Rysunki za Gorczyca 2004; głowa, widok z boku oraz męskie narządy kopulacyjne:

Na podstawie:
Gorczyca J. 2004. Tasznikowate - Miridae. Podrodzina Phylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18 (6b): 83 ss.