Phylus plagiatus:
Ciało jasne lub jasnoszare z ciemniejszymi plamami, ubarwienie zmienne, występuje kilka odmian barwnych tego gatunku. Głowa zwykle jasna, czasami z czarnymi plamami, ale może też być prawie całkiem ciemna, czułki jasne lub jasnobure, pierwszy człon i podstawa drugiego, a czasami cały człon mogą być czarne lub przyciemnione. Ciemię 1,25 razy u samca, 2,30 razy u samicy tak szerokie jak średnica oka. Przedplecze jasne, czasami pomarańczowe w tylnej części często nieco przyciemnione, trafiają się też osobniki o przedpleczu z ciemnym, podłużnym pasem. Tarczka i tarczka śródtułowia mogą być całkowicie jasne lub też całkowicie ciemne z wyjątkiem jasnych boków u podstawy tarczki i jej części apikalnej. Międzykrywka często wyraźnie przyciemniona w części środkowej, korium zwykle z dużą ciemną plamą zaczynającą się na wysokości zakończenia tarczki i zajmującą większą część półpokrywy, nie obejmującą jednak brzegów międzykrywki i wstawki. Odnóża i klinik jasne, membrana szara lub ciemnoszara, jednokolorowa lub też z jaśniejszą plamą przylegającą do klinika, użyłkowanie często niewyraźne. Gatunek znany z kilku krajów Europy, związany raczej z rejonami górskimi Karpat i Alp. Bionomia tego pluskwiaka związana jest prawie wyłącznie z olchą szarą Alnus incana, dużo rzadziej spotykany jest na olszy czarnej Alnus glutinosa czy zielonej Alnus viridis. Prawdopodobnie odżywia się nie tylko sokami tych roślin, ale poluje także na mszyce i inne drobne owady. Dorosłe okazy pojawiają się od czerwca do sierpnia. Gatunek ma jedno pokolenie w roku i zimuje w stadium jaja. Długość ciała samców 4,9-5,4 mm, długość ciała samic 4,7-5,3 mm.

Na podstawie:
Gorczyca J. 2004. Tasznikowate - Miridae. Podrodzina Phylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18 (6b): 83 ss.