START (HOME)        WYKAZ GATUNKÓW (CHECKLIST)        IKONOGRAFIA (ICONOGRAPHY)        ROZMIESZCZENIE (DISTRIBUTION)        PROGRAMY (TOOLS)        PIŚMIENNICTWO (LITERATURE)        METODYKA (METHODS)        LINKI (LINKS)        O PROJEKCIE (ABOUT)

Miridae   >>   Psallus pseudoplatani

Na podstawie: "Plant bugs (Heteroptera: Miridae) of Poland. J. Gorczyca", Warszawa 2007 oraz "Faune de France, tom 67. Heteropteres Miridae. E. WAGNER et H. H. WEBER", Paris 1964 i "Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Zeszyt 6b. Tasznikowate - Miridae. Podrodzina: Phylinae." J. Gorczyca. Toruń 2004.


Rodzaj bardzo liczny, szeroko rozprzestrzeniony w całej Holarktyce, skupiający drobne i bardzo zmiennie ubarwione owady. Jeden z najtrudniejszych do oznaczania rodzajów w całej rodzinie tasznikowatych. W wielu przypadkach rozpoznawane są właściwie tylko samce i to po cechach męskiego aparatu kopulacyjnego. W Palearktyce występuje około stu trzydziestu gatunków i podgatunków chociaż przynależność systematyczna niektórych z nich jest wciąż niepewna.


Psallus pseudoplatani:
Obrączka apikalna nieobecna. Kształt ciała samców wydłużony, samice bardziej zaokrąglone. Owłosienie ciała stanowią szczecinki zarówno leżące, jak i ciemne, proste, wzniesione. Ubarwienie głowy, przedplecza i górnej części ciała żółtobrązowe; I człon czułków żółty, brązowy przy nasadzie, z dwoma mocnymi szczecinami, czasem wyrastającymi z małych, czarnych punktów; pozostałe człony czułków są żółtawe z III i IV członem nieco ciemniejszym. Barwa klinika pomarańczowo-czerwona, membrana i jej użyłkowanie brązowe, jedynie żyłka drugiej komórki żółtawa. Uda żółtobrązowe, czasami z pomarańczową plamką przy wierzchołku; golenie żółte, kolce na nich brązowe.
Gatunkiem najbardziej zbliżonym pod kątem ubarwienia do P. pseudoplatani jest P. assimilis, odróżnialnym od niego na podstawie budowy aparatu genitalnego samca.

Fotografia za Gorczyca 2004; zakończenia męskich narządów kopulacyjnych w rodzaju Psallus:


Copyright: Grzegorz Gierlasiński. 2013-2020.