Salicarus roseri:
Ciało o bardzo zmiennym, najczęściej kontrastowym ubarwieniu, czerwonawym, brązowym do prawie zupełnie czarnego. Dawniej wyróżniano wiele odmian barwnych tego gatunku. Najbardziej charakterystyczny jest kontrastowy wzór barwny z ciemną głową, przedpleczem i tarczką, z jasną międzykrywką, wstawką i żółtawym lub czerwonawym klinikiem oraz ciemną pozostałą częścią korium. Ale spotykamy też jednolicie ubarwione osobniki, różowe, brązowe lub czarne. Głowa jest z reguły ciemniejsza niż reszta ciała, czasami całkowicie czarna, czułki czarne chociaż pierwszy człon może być brązowawy czasami z czarnym deseniem, drugi człon czułków czasami jasny w części środkowej. Grzbietowa część ciała pokryta delikatnymi włoskami. Membrana jasna lub szara i przyciemniona, użyłkowanie niezbyt dobrze zaznaczone. Odnóża jasne, różowe lub brązowe, tylne uda z reguły ciemniejsze. Kolce na goleniach ciemne nie osadzone na czarnych punktach, najwyżej z nieco przyciemnionym miejscem ich osadzenia. Związany bionomicznie z różnymi gatunkami z rodzaju Salix L. Dorosłe osobniki pojawiają się w czerwcu i lipcu. Gatunek ma jedno pokolenie w roku i zimuje w stadium jaja. Długość ciała samców 3,6-4,3 mm, długość ciała samic 3,5-4,0 mm.

Na podstawie:
Gorczyca J. 2004. Tasznikowate - Miridae. Podrodzina Phylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18 (6b): 83 ss.
Wagner E., Weber H.H. 1964. Faune de France, tom 67. Heteropteres Miridae. Paris, 593 s.