Strongylocoris leucocephalus:
Ciało owalne, czarne, błyszczące, słabo punktowane, pokryte delikatnymi, krótkimi włoskami. Głowa jasnożółta, czasami przyciemniona, ciemię lekko wklęsłe z wyraźnym marginesem na tylnej krawędzi. Nadustek szeroki, często przyciemniony. Pierwszy człon czułków krótki, stosunkowo cienki, jasny lub przyciemniony, drugi człon z reguły jasny u nasady, ciemniejący i nieznacznie pogrubiały w części wierzchołkowej, ale bywa też jednolicie ciemny. Trzeci i czwarty człon ciemne, czwarty nieco jaśniejszy i spłaszczony w części wierzchołkowej. Przedplecze z bardzo małymi i słabo wyróżniającymi się poduszeczkami. Tarczka śródtułowia zakryta, tarczka gładka. Przedplecze, tarczka i półpokrywy jednolicie czarne, półpokrywy zaokrąglone na bokach, membrana ciemnoszaro lub prawie czarna, użyłkowanie ciemne, słabo zaznaczone. Uda i golenie jasne, czasami przyciemnione, kolce na goleniach krótkie, ciemnobrązowe, wszystkie człony stopy ciemne, brzuszna strona ciała ciemna. Gatunek szeroko rozprzestrzeniony, znany prawie z całej Europy, w Polsce pospolity, podawany z licznych stanowisk z całego kraju. Zasiedla ciepłe, nasłonecznione biotopy, troficznie związany z rodzajem Campanula. rzadziej z innymi rodzajami roślin. Gatunek ma jedno pokolenie w roku, zimuje w stadium jaja, imago występuje od czerwca do sierpnia. Długość ciała 3,8-4,7 mm.

Rysunki za Gorczyca, Herczek 2008; paramery w rodzaju Strongylocoris:

Na podstawie:
Gorczyca J., Herczek A. 2008. Tasznikowate - Miridae. Podrodziny: Bryocorinae, Orthotylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18(6c): 75 ss.