Strongylocoris luridus:
Ciało zmiennie ubarwione, brązowawe, brązowożółtawe, brązowoszare, czasami lekko czerwonawe, błyszczące, słabo punktowane, pokryte gęstymi, delikatnymi, jasnymi włoskami. Głowa jasna, żółtawa, często nabiegła czerwono, nadustek często przyciemniony, ciemię z wyraźnym marginesem. Pierwszy człon czułków bardzo krótki, brązowawy, często całkiem lub tylko w części nasadowej przyciemniony, część wierzchołkowa zazwyczaj jasna. Drugi człon czułków brązowy, lekko pogrubiały i czasami przyciemniony w części wierzchołkowej, pokryty gęstymi, krótkimi włoskami. Trzeci i czwarty człon cienkie, przyciemnione, ostatni człon czasami rozjaśniony. Ryjek dochodzi do środkowej pary bioder. Przedplecze masywne, szerokie, zaokrąglone na bokach. Tarczka śródtułowia częściowo lub całkowicie zakryta, tarczka stosunkowo mała, półpokrywy owalne, szerokie, delikatnie pomarszczone, klinik szeroki. Membrana zwykle szara, użyłkowanie zwykle jasne. Odnóża jasne jedynie dwa ostatnie człony stopy ciemne (pierwszy człon jasny), pokryte krótkimi jasnymi włoskami, golenie z krótkimi, ciemnymi kolcami. Podawany z wielu krajów Europy, w Polsce wykazywany w całym kraju jednak niezbyt często. Występuje w ciepłych, nasłonecznionych biotopach, związany troficznie z Jasione montana, najczęściej żeruje przy kwiatostanach. Gatunek ma jedno pokolenie w roku, dorosłe owady występują w czerwcu i lipcu, zimuje w postaci jaja. Długość ciała 3,2-4,1 mm.

Rysunki za Gorczyca, Herczek 2008; paramery w rodzaju Strongylocoris:

Na podstawie:
Gorczyca J., Herczek A. 2008. Tasznikowate - Miridae. Podrodziny: Bryocorinae, Orthotylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18(6c): 75 ss.