Systellonotus triguttatus:
Ciało drobne, pokryte dość długimi srebrnymi włoskami. Głowa brązowa, pierwszy człon czułków jasny, drugi człon prawie cylindryczny, ciemny czasami jaśniejszy u nasady, trzeci człon ciemny, czasem jaśniejszy w części nasadowej, czwarty człon jednolicie brązowy lub ciemnobrązowy. Przedplecze, tarczka i tarczka śródtułowia brązowe, błyszczące. Półpokrywy samców brązowawe, międzykrywka przyciemniona w części nasadowej i szczytowej, z dużą srebrzystą plamą w środku. Korium brązowe, przyciemnione u nasady, z dwoma dużymi srebrzystymi plamami, jedną przylegającą do międzykrywki, drugą przylegająca do podstawy klinika. Klinik jednolicie ciemnobrązowy. Membrana ciemnoszara, użyłkowanie ciemne, większa komórka wyraźnie zaokrąglona. Odnóża zwykle brązowe, golenie jaśniejsze, w części szczytowej pokryte rzadkimi, długimi kolcami. Stopy najczęściej przyciemnione. Występuje na murawach kserotermicznych i innych ciepłych nasłonecznionych zbiorowiskach od czerwca do sierpnia. Porusza się szybko, po ziemi lub niskich roślinach w charakterystyczny mrówczy sposób. Gatunek ma jedno pokolenie w roku, zimuje w postaci jaja. Długość ciała samców 4,0-4,7 mm, długość ciała samic 3,3-3,7 mm.

Na podstawie:
Gorczyca J. 2004. Tasznikowate - Miridae. Podrodzina Phylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18 (6b): 83 ss.
Wagner E., Weber H.H. 1964. Faune de France, tom 67. Heteropteres Miridae. Paris, 593 s.