Tytthus pygmaeus:
Ciało błyszczące, głowa ciemna, czarna lub ciemnobrązowa z dwoma jaśniejszymi plamami na ciemieniu. Czułki ciemne, pierwszy człon czasami jasny w części szczytowej. Przedplecze zwykle ciemne, przynajmniej w części dystalnej, przedni płat przedplecza często rozjaśniony. Tarczka od prawie czarnej do lekko tylko przyciemnionej. Półpokrywy jasne, przezroczyste, membrana jasna, unerwienie jasnożółte lub jasne. Odnóża jasnożółte bez plamek i bez ciemnych kolców. Samce wysmukłe, delikatne, samice bardziej owalne, półpokrywy zakrywają zaledwie koniec odwłoka lub mogą być nawet krótsze. Gatunek uznawany za holarktyczny. Przywiązany do wilgotnych biotopów, podawany z torfowisk, bagnisk i podmokłych łąk, związany bionomicznie z roślinami z rodzin Juncaceae, Cyperaceae i prawdopodobnie Typhaceae. Jest drapieżnikiem wyspecjalizowanym w odżywianiu się jajami skoczków z rodziny Delphacidae, które są składane do pędów turzyc, pałek i sitów. Dorosłe owady pojawiają się w lipcu i sierpniu. Gatunek ma jedno pokolenie w roku i zimuje pod postacią jaja. Długość ciała samców 2,4-2,7 mm, długość ciała samic 2,7-2,9 mm.

Na podstawie:
Gorczyca J. 2004. Tasznikowate - Miridae. Podrodzina Phylinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18 (6b): 83 ss.
Gorczyca J. 2007. A catalogue of plant bugs (Heteroptera: Miridae) of Polska. Part I. Subfamilies: Isometopinae, Deraeocorinae, Bryocorionae, Orthotylinae, Phylinae. Catalogus faunae Poloniae, Warszawa, 216 ss.
Wagner E., Weber H.H. 1964. Faune de France, tom 67. Heteropteres Miridae. Paris, 593 s.