Antheminia lunulata:
Długość ciała 6,5-9,0 mm. Ubarwienie od jasnozielonego, poprzez żółtozielone do czerwonobrązowego; górna strona z czarnymi punktami tworzącymi mniej lub bardziej wyraźne podłużne smugi na głowie, przedpleczu i w nasadowej części tarczki; u okazów jasnozielonych ciemne smugi czasami nieobecne. Głowa wydłużona; policzki dłuższe od nadustka, zakrywające go z przodu lub tworzące przed nim wąską szczelinę; dwa ostatnie człony czułków czarne. Boczne rogi przedplecza zaokrąglone, często z czarnymi punktami. Tarczka nieznacznie krótsza od przykrywki (corium), w swej części nasadowej silnie wypukła, wierzchołek w zarysie o kształcie grota strzały; błonka półpokryw przeźroczysta, czasami lekko zbrązowiona. Listewka brzeżna odwłoka jasna, z mniej lub bardziej rozwiniętymi grupami czarnych punktów w przednich i tylnych kątach bocznej krawędzi każdego segmentu. Odnóża jasne, z licznymi włoskami i szczecinkami, u nasady których znajdują się zazwyczaj nieco ciemniejsze punkciki; uda od strony brzusznej z czarną plamą. Gatunek zachodniopalearktyczny, ciepłolubny. W Polsce znany z ponad trzydziestu stanowisk rozrzuconych prawie po całym kraju, ale odławiany niezbyt często. Najliczniej spotykany w zbiorowiskach muraw kserotermicznych i piaskowych, gdzie larwy i imago żyją głównie na wilczomleczach Euphorbia i bylicach Artemisia. Zimują osobniki dorosłe w pobliżu miejsc rozmnażania, zazwyczaj w detrytusie roślinnym, pod darniami traw, czy u nasady roślin zielnych. Dorosłe nowego pokolenia pojawiają się już od połowy lipca, chociaż czasami larwy ostatniego stadium można spotkać jeszcze w sierpniu.

Na podstawie:
Lis J.A. 2000. Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera, zeszyt 14. Tarczówkowate - Pentatomidae. Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Toruń, nr 160 serii kluczy, 72 ss.