Carpocoris purpureipennis:
Długość ciała 10,0-13,5 mą jego górna strona gęsto punktowana czarnymi punktami. Wykazuje dużą zmienność w ubarwieniu - od barwy oliwkowobrązowej poprzez żółtobrązowa i czerwonobrązową do prawie czarnobrązowej. Czarny rysunek górnej strony ciała również bardzo zmienny, od ledwo widocznego do wyraźnego, z czterema dodatkowymi czarnymi smugami w przedniej części przedplecza oraz dwoma (a czasami nawet trzema) czarnymi plamami u nasady tarczki. Boczne krawędzie głowy z wyraźnymi smugami czarnych punktów. Przednia krawędź przedplecza wcięta, ale nie tak głęboko, jak u dwóch poprzednich gatunków. Boczne rogi przedplecza mniej lub bardziej zaokrąglone i nie uniesione do góry, ich przednia krawędź z wyraźną wydłużoną plamą czarnych punktów, przechodzących do przodu w czarną smugę; krawędzie za szczytem bocznych rogów zazwyczaj bez czarnej podłużnej plamy. Tarczka krótsza od przykrywki (corium), z mniej lub bardziej wyraźnym wgłębieniem w kształcie litery Y w środku i lekko wypukłą powierzchnią u nasady, punktowanie równomierne, punkty na wierzchołku tarczki czasami bledsze, a sam wierzchołek nieco jaśniejszy od reszty tarczki. Błonka półpokryw wyraźnie wystająca za koniec odwłoka, przeźroczysta, często nieco zbrązowiona, rzadko cała ciemnobrązowa. Listewka brzeżna odwłoka jasna, z licznymi czarnymi punktami, tworzącymi duże ciemne plamy w przedniej i tylnej części każdego segmentu, bardzo rzadko czarne punkty rozmieszczone prawie równomiernie na całej powierzchni. Odnóża jasne z drobnymi czarnymi punktami. Param era z dwoma zębami na dolnej krawędzi hypofizy. Gatunek eurosyberyjski, eurytopowy i polifagiczny, pospolity na terenie całej Polski w różnego typu zbiorowiskach łąkowych i ruderalnych, agrocenozach, a czasami również na skrajach zbiorowisk leśnych. Zimuje imago: po przezimowaniu pierwsze osobniki pojawiają się na początku kwietnia; dorosłe nowego pokolenia można spotkać od sierpnia, czasami nawet do drugiej dekady października.

Rysunki za Lis J. 2000:

Na podstawie:
Lis B. 1999. Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera, Zeszyt 8. Prześwietlikowate - Tingidae. Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Toruń, nr 158 serii kluczy, 66 ss.