Dolycoris baccarum:
Długość ciała 9,5-12,0 mm, jego górna strona wyraźnie punktowana i owłosiona. Ubarwienie od żółtobrązowego do ciemnobrązowego, przedplecze oraz półpokrywy często z czerwonobrązowym odcieniem, a tarczka z jaśniejszą plamą na końcu. Głowa w zarysie trójkątna, wydłużona; policzki wyraźnie dłuższe od nadustka; człony czułków z czarnymi i jasnymi obrączkami. Listewka brzeżna odwłoka jasna z czarnymi plamami w przedniej i tylnej części każdego segmentu, czasami plamy zlewają się ze sobą od środka; sternity odwłoka niezbyt gęsto punktowane. Odnóża silnie owłosione, tego koloru co reszta ciała, gęsto punktowane; golenie na końcu zazwyczaj wyraźnie ciemniejsze; stopy prawie całe czarne, tylko nasada pierwszego członu i prawie cały drugi wyraźnie jaśniejsze. Gatunek występujący pospolicie w całej Palearktyce; w Polsce najpospolitszy ze wszystkich gatunków rodziny; występuje głównie w zbiorowiskach łąkowych, zarówno o charakterze naturalnym, jak i antropogenicznym, w zbiorowiskach ruderalnych, a także na różnych krzewach i drzewach. Jest typowym polifagiem; lista roślin którymi się odżywia przekracza czterdzieści gatunków, ale najczęściej spotkać go można na dziewannie Verbascum i ostrożniu Cirsium. Zimują owady dorosłe; po przezimowaniu pierwsze osobniki pojawiają się w naszym kraju czasami już w kwietniu.

Na podstawie:
Lis J.A. 2000. Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera, zeszyt 14. Tarczówkowate - Pentatomidae. Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Toruń, nr 160 serii kluczy, 72 ss.