Menaccarus arenicola:
Długość ciała 4.2-7.0 mm. Górna strona żółtobrązowa z licznymi ciemnymi punktami, nieobecnymi tylko na bocznych częściach głowy, po bokach przedplecza, na przedniobocznych rogach tarczki i u nasady półpokryw. Oczy, oraz plamy w nasadowych rogach tarczki, na listewce brzeżnej odwłoka i w tylnej części nadustka wyraźnie ciemniejsze. Policzki dłuższe od nadustka, łączące się przed nim; krawędzie policzków z licznymi (około dwudziestoma) krótkimi ciemnymi kolcami od strony grzbietowej, oraz z rzędem dłuższych i cieńszych kolców (szczecin) od strony brzusznej. Przyoczka czerwonobrązowe, bardzo małe. Dwa ostatnie człony czułków ciemniejsze od pozostałych. Przedplecze szerokie, kolce na jego bocznych krawędziach masywniejsze i dłuższe od kolców na głowie. Tarczka prawie tak szeroka, jak długa, z mniej lub bardziej wyraźnym podłużnym wzniesieniem biegnącym przez jej środek. Przykrywka (corium) niezbyt duża, krótsza od tarczki; membrana duża, od prawie bezbarwnej do brązowej, jej użyłkowanie wyraźnie ciemniejsze. Gatunek śródziemnomorski, żyjący u nasady traw i innych roślin rosnących w piaszczystych miejscach, głównie na wydmach śródlądowych i nadmorskich. W środkowej części Europy jest gatunkiem już obecnie rzadko spotykanym, gdyż jego właściwym środowiskiem życia są głównie lotne piaski, niezbyt gęsto porośnięte trawami (Poaceae). Zimują owady dorosłe, pod ziemią, na głębokości 1-3 cm.

Na podstawie:
Lis J.A. 2000. Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera, zeszyt 14. Tarczówkowate - Pentatomidae. Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Toruń, nr 160 serii kluczy, 72 ss.