Neottiglossa pusilla:
Długość ciała 4,0-6,0 mm. Ubarwienie szarożółte lub szarobrązowe, czasami z lekkim pomarańczowym odcieniem. Głowa zawsze ciemniejsza od reszty ciała, czasami prawie czarna, silnie pochylona i wyraźnie zwężająca się ku przodowi; nadustek zakryty przez szczyty policzków; czułki żółtobrązowe lub brązowe, ich dwa ostatnie człony wyraźnie ciemniejsze, czasami czarne. Środek tylnej części głowy, przedplecza i tarczki z niepunktowanym wyraźnie jaśniejszym żebrem; boczne krawędzie przedplecza i przednioboczne rogi tarczki również niepunktowane i jaśniejsze od reszty ciała. Tarczka tej długości co przykrywka, lub tylko nieznacznie od niej dłuższa, w swej tylnej połowie wyraźnie węższa od części nasadowej, jej wierzchołek zazwyczaj z czarna plamą. Część zewnętrzna przykrywki (exocorium) punktowana ciemnymi punktami; błonka półpokryw zazwyczaj bezbarwna, czasami lekko brązowa, u samic nie sięga, a u samców sięga końca odwłoka. Kanał wyprowadzający przy otworach gruczołów zapachowych na pleurytach zatułowia krótki, zaokrąglony na końcu i lekko odstający od powierzchni pleurytu. Listewka brzeżna odwłoka cała czarna z wąskim jasnym obrzeżeniem przy bocznych krawędziach segmentów; brzuszna strona odwłoka cała lub prawie cała czarna, z metalicznym połyskiem. Gatunek eurosyberyjski, związany z trawami (Poaceae). W Polsce występuje w różnego typu zbiorowiskach łąkowych, zarówno suchych, jak i podmokłych. Zimują osobniki dorosłe; imago nowego pokolenia można spotkać od końca lipca do początku września.

Na podstawie:
Lis J.A. 2000. Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera, zeszyt 14. Tarczówkowate - Pentatomidae. Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Toruń, nr 160 serii kluczy, 72 ss.