Pentatoma rufipes:
Długość ciała 13.0-16.0 mm; jego ubarwienie żóhobrązowe, na stronie grzbietowej z dużą ilością ciemnych punktów i plam, przez co osobniki wydają się na pierwszy rzut oka ciemnobrązowe lub nawet brązowoczame; głowa, przednia część przedplecza i tarczki, oraz nasada półpokryw często z zielonawym, metalicznym połyskiem. Czułki i odnóża od zółtobrązowych, poprzez czerwone do czerwonobrązowych, pazurki stóp czarne. Nadustek wyraźnie krótszy od policzków, często na szczycie całkowicie przez nie zakryty. Boczne rogi przedplecza bardzo gęsto punktowane i ciemniejsze od jego reszty. Szczytowa część tarczki niepunktowana lub bardzo słabo punktowana, żółta, żółtobrązowa lub czerwona, wyraźnie różniąca się od pozostałej powierzchni tarczki. Błonka półpokryw półprzeźroczysta, jednolicie brązowa. Gatunek eurosyberyjski. Fitofag, ale często nakłuwa i wysysa inne drobne owady oraz ich larwy, a czasami nawet jaja złożone przez samice własnego gatunku. Zimuje postać larwalna (nimfa II lub III stadium) zazwyczaj w szczelinach drzew, pod korą, w dziuplach, w mchu i pod liśćmi u nasady pni. W Polsce gatunek pospolity na terenie całego kraju, spotykany zazwyczaj na różnych gatunkach drzew i krzewów, głównie liściastych.

Na podstawie:
Lis J.A. 2000. Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera, zeszyt 14. Tarczówkowate - Pentatomidae. Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Toruń, nr 160 serii kluczy, 72 ss.