Picromerus bidens:
Długość ciała 10,0-13,0 mm. Ubarwienie górnej strony od szarobrązowego do czerwonobrązowego, z dużą ilością drobnych ciemnych punktów zlewających się miejscami ze sobą; głowa i przednia część przedplecza ciemniejsze i gęściej punktowane od reszty ciała, dodatkowo często z lekkim metalicznym odblaskiem. Brzuszna strona ciała ubarwiona podobnie, jak grzbietowa, także z gęstym, ciemnym punktowaniem; często środkowe części sternitów odwłoka posiadają dodatkowo duże czarne plamy. Segmenty czułków bez czarnych obrączek, czerwone lub żółtoczerwone; ich drugi człon tej długości co trzeci, lub nieznacznie dłuższy. Przednia krawędź przedplecza głęboko, nieco kanciasto wcięta, jego boczne rogi, silnie wydłużone i podniesione do góry, zazwyczaj całkowicie czarne. Środkowa część przedplecza z dwoma niepunktowanymi wzniesieniami, zazwyczaj w kolorze żółtym, żółtobrązowym lub żółtoczerwonym; podobne wzniesienia występują u nasady tarczki, obok głębokich przedniobocznych jamek. Tarczka krótsza od przykrywki, jej koniec szeroko językokształtny, na szczycie niepunktowany i zazwyczaj wyraźnie jaśniejszy od pozostałej części tarczki. Błonka półpokryw brązowa. Listewka odwłoka szeroka, zazwyczaj cała ciemna, gęsto punktowana, czasami środkowe części w każdym segmencie niepunktowane i nieco jaśniejsze; brzegi listewki mniej lub bardziej podniesione do góry. Odnóża z wyraźnym czerwonawym zabarwieniem i drobnymi ciemniejszymi punktami; środkowe części goleni zazwyczaj jaśniejsze, a ostatni człon stóp ciemniejszy niż pozostałe części odnóży. Gatunek eurosyberyjski, pospolity w całej Polsce w zbiorowiskach leśnych na różnych gatunkach drzew liściastych i iglastych, oraz na krzewach; czasami spotykany także na roślinności zielnej w zbiorowiskach łąkowych i ruderalnych. Jako gatunek drapieżny poluje głównie na larwy Lepidoptera, Coleoptera (przede wszystkim Chrysomelidae), Heteroptera oraz Hymenoptera, ale wysysa również jaja innych gatunków owadów. Odgrywa dużą rolę w naturalnej redukcji szkodników leśnych. Zimuje w stadium jaja; pierwsze osobniki dorosłe nowego pokolenia pojawiają się w czerwcu, a spotkać je można jeszcze pod koniec września, a czasami nawet do połowy października.

Na podstawie:
Lis J.A. 2000. Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera, zeszyt 14. Tarczówkowate - Pentatomidae. Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Toruń, nr 160 serii kluczy, 72 ss.