Stagonomus amoenus:
Długość ciała 6,0-8,0 mm. Ubarwienie górnej strony ciała od czerwonobrązowego do krwistoczerwonego, z licznymi czarnymi punktami; głowa, przednia część przedplecza, wierzchołek tarczki oraz niepunktowane wypukłości w kątach jej nasadowej części jaśniejsze. Brzuszna strona ciała żółta, punktowana licznymi czarnymi punktami. Czułki dwubarwne, pierwsze trzy człony oraz nasada czwartego jasne, pozostała część czwartego oraz cały piąty czarne. Tarczka krótsza od przykrywki (corium), niepunktowane wypukłości jej nasadowej części duże oraz silnie odstające. Końcowa część odwłoka u samic wydłużona i zaostrzona; tylna krawędź kapsuły genitalnej samca szeroko trójkątnie wcięta w środku. Gatunek ciepłolubny, występujący w basenie Morza Śródziemnego i w centralnej Azji, głównie na roślinach z rodzaju szałwia Salvia. Jedyne stanowisko tego gatunku w Polsce (Iwonicz w Beskidzie Wschodnim) wydaje się jednak bardzo wątpliwe i wymaga potwierdzenia, tym bardziej, że nawet na Słowacji występuje on tylko na niewielkim obszarze na południu tego kraju.

Na podstawie:
Lis J.A. 2000. Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera, zeszyt 14. Tarczówkowate - Pentatomidae. Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Toruń, nr 160 serii kluczy, 72 ss.