Saldula pilosella:
Włosy półpokryw stosunkowo długie, zwłaszcza na tarczce, nastroszone. Dystalna ciemna plama na żyłce subkostalnej zachodzi czasem na zewnętrzny pas exocorium. Mesocorium szare, rzadko ciemne zupełnie, deseń jasny, mało z nim kontrastuje (rys. 65-72). Ciemna linia podłużna na przednich goleniach przechodzi w ciemną plamę nasadową.
Wyłącznie długoskrzydłe, samce 3,9 (3,6-4,3) mm, samice 4,3 (3,6-4,8) mm długości. Owady dość wysmukłe, 2,23 raza dłuższe od swej szerokości. Synthlipsis stosunkowo bardzo szeroka, u samców 33,4%, u samic 35,4% szerokości głowy. Przedplecze o bokach prostych, u samców 1,5 raza, u samic 1,6 raza szersze od głowy. Halofil, a raczej halobiont, bywa też znajdowany nad wodami zanieczyszczonymi przez ścieki. Na swoich stanowiskach występuje dość licznie. Dorosłe od marca do października, na pewno zimują, w roku najmniej dwa pokolenia.

Szereg eunomiczny (za Wróblewski 1968):

Na podstawie:
Wróblewski A. 1968. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera, Leptopodidae, Nabrzeżkowate - Saldidae. Klucze do oznaczania owadów Polski, 18(3): 35 ss.