Galeatus sinuatus:
Długość ciała 3,3-4,4 (formy długoskrzydłe); 2,8-3,4 (formy krótkoskrzydłe). Ciłowa ciemnobrązowa lub prawie czarna, zaopatrzona w pięć cienkich i długich wyrostków: wyrostki parzyste proste, sterczące, wyrostek nieparzysty zagięty ku dołowi. Czułki cienkie, brązowożółte. pokryte dość długimi, prostymi, sterczącymi włosami. Dysk przedplecza zwykle ciemnobrązowy; kołnierz wykształcony w postaci silnie wydłużonego kaptura przykrywającego głowę; żeberko środkowe wysokie, blaszkowate, w tylnej części tworzy niewielkie rozdęcie; żeberka boczne blaszkowate, krótkie, każde utworzone przez dwa oczka; kaptur i żeberka gęsto pokryte jasnymi włoskami; paranota szerokie, utworzone zwykle przez 5 dużych oczek. Półpokrywy o polu kostalnym utworzonym przez pojedynczy rząd regularnych oczek; pole subkostalne złożone z 1-2 rzędów oczek; pole dyskoidalne w tylnej części silnie wybrzuszone, słabo odgraniczone od pola suturalnego, złożone z kilku dużych oczek leżących w jednym rzędzie; pole suturalne w przedniej części utworzone przez pojedyncze, silnie wydłużone oczko, sięgające aż poza wybrzuszenie pola dyskoidalnego, a następnie przez kilka nieregularnych oczek tworzących 1-2 rzędy. Odwłok zwykle ciemnobrązowy; odnóża żółto brązowe, golenie zaopatrzone w długie, sterczące włosy. Formy krótkoskrzydłe występują znacznie częściej niż długoskrzydłe. Występują na roślinach z rodziny Lamiaceae (Lamium L., Ballota L., Salvia L.). Gatunek bardzo rzadki.

Na podstawie:
Lis B. 1999. Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XVIII. Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera, Zeszyt 8. Prześwietlikowate - Tingidae. Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Toruń, nr 158 serii kluczy, 66 ss.